Posts tonen met het label waargebeurd. Alle posts tonen
Posts tonen met het label waargebeurd. Alle posts tonen


 Chef-kok in IG Auschwitz - Annie van Paemel & Dirk Verhofstadt (Houtekiet)


In het concentratiekamp Auschwitz kwamen ongeveer 1,1 miljoen mensen, vooral Joden, om het leven. Het bestond uit drie delen: het basiskamp Auschwitz I, het vernietigingskamp Auschwitz II-Birkenau, en het minder bekende werkkamp Auschwitz III-Monowitz, waar IG Farben een fabriek bouwde om er synthetische olie en rubber te produceren. Het IG Farben-concern – waaronder Agfa, BASF en Bayer – werkte volop mee aan de Duitse oorlogsmachine en gebruikte hiervoor Joodse dwangarbeiders. Het leverde ook het gifgas Zyklon B en oefende medische proeven uit op Joodse gevangenen. 


Eind 1942 bouwde IG Farben samen met de SS een eigen concentratiekamp, Buna-Monowitz, waar meer dan 10.000 gevangenen zaten die er in vreselijke omstandigheden moesten werken. Onder hen Primo Levi en Elie Wiesel. In totaal kwamen er ongeveer 25.000 mensen om het leven. In barakkenkampen rond het IG Farben-complex, zaten ook tienduizenden krijgsgevangenen en verplicht tewerkgestelde mannen en vrouwen uit de door de nazi’s bezette gebieden. 


Onder hen de Vlaming Willy Van Paemel die er verbleef van eind 1942 tot de bevrijding. Hij was chef-kok en kookte er met een team voor 2.900 Fransen en Belgen die er gedwongen werkten. Ze hadden een relatieve bewegingsvrijheid, konden Auschwitz bezoeken en er naar een café of de bioscoop gaan. Na de dood van haar moeder vond Annie Van Paemel een pakje liefdesbrieven van haar vader Willy gericht aan zijn verloofde Yvonne Schollen. Onderaan stond het afzendadres: Lager II, Auschwitz III, Deutschland. 


Dit pakje vormde het begin van een speurtocht van Annie Van Paemel en Dirk Verhofstadt naar het leven van Willy voor en tijdens zijn gedwongen verblijf in Auschwitz iii. Hij was een ‘bevoorrechte’ getuige van de cynische en inhumane manier waarop de SS’ers en IG Farben de gevangenen behandelden. De auteurs graven diep in tal van archieven, brieven en andere documenten naar de symbiose tussen de nazi’s en de louter op winstbejag gerichte leiders van IG Farben die na de oorlog nauwelijks gestraft werden voor hun gruwelijke daden.


Dit boek bracht mij een weer een stukje geschiedenis dat ik, ondanks de vele vele boeken die ik al las over de holocaust en alles errond, nog niet kende. Het verhaal van Willy en Yvonne en hoe ze in Auschwitz terecht kwamen, IG Farben en hun aandeel, ik leerde weer enorm veel bij.


Willy word verplicht om - wonende in een nazi bezet gebied - te gaan werken in Auschwitz. Als chef-kok deed hij wat hij kon om toch ergens te kunnen helpen. Probeerde hij zijn gemoedstoestand zo gezond mogelijk te houden. Probeerde hij en Yvonne te doen wat ze konden en zo ‘normaal’ mogelijk te leven.


Dit boek is een bom aan informatie en toch leest het boek als een trein. Een boek waar alle informatie duidelijk is, waar de informatie binnenkomt zoals het binnen hoort te komen. Een boek waar alles uitgelegd is op zo een manier dat dit boek gelezen kan worden door jong en oud én het zal doen wat het hoort te doen. 


De hoofdstukken zijn vergezeld van fotomateriaal die zeker een meerwaarde hebben en het verhaal nog meer kracht geeft.

Dit boek moet je lezen en is absoluut een meerwaarde als je meer wil weten of interesse hebt in deze verschrikkelijke gebeurtenis die werkelijk effect had op iedereen én een gebeurtenis die nooit vergeten mag worden.


 Dagboek uit Bergen-Belsen   - Renata Laqueur, Saskia Goldschmidt (Meulenhoff)


Een waardevol en uniek document uit de Tweede Wereldoorlog, te vergelijken met Eindstation Auschwitz


In november 1943 wordt Renata Laqueur, dochter van een Pruisische hoogleraar en van Joodse afkomst, met haar man Paul Goldschmidt gearresteerd. Ze komt terecht in doorgangskamp Westerbork en vier maanden later worden ze samen overgebracht naar kamp Bergen-Belsen in Duitsland. Laqueur maakte altijd al aantekeningen wanneer ze op reis was. En hoe cru ook, zij ziet haar gedwongen vertrek naar Bergen-Belsen op dat moment als een soort reis. Vanaf het moment van haar aankomst in het kamp, schrijft ze op wat zij en haar man meemaken. Het is voor haar een manier om de verschrikkingen van het kampleven te doorstaan. Dat houdt ze vol tot december 1944, wanneer ze er te zwak voor wordt.


Een paar maanden later, op 10 april 1945, nauwelijks vijf dagen voordat de Engelsen en Canadezen het kamp zullen bevrijden, worden 2500 doodzieke en verhongerde gevangenen, onder wie Renata en haar man, in een trein gestopt. Onder bewaking van de ss rijden ze kriskras door het vernietigde Duitsland. Het doel van de reis is onbekend. Op 23 april wordt de trein door de Russen in Tröbitz bevrijd. Daar beschrijft Renata Laqueur deze reis in korte aantekeningen. Eenmaal in Nederland werkt zij de aantekeningen van de reis en het dagboek dat ze heeft bijgehouden verder uit en beantwoordt in 1946 de oproep van Loe de Jong, om oorlogsdagboeken in te leveren.


Dagboek uit Bergen-Belsen is een waardevol en uniek document dat het leed van miljoenen weerspiegelt. Renata’s schrijven wordt gekenmerkt door een nuchter, meedogenloos maar tegelijk gevoelig waarnemen van eigen en andere reacties. Als lezer kun je niet anders dan haar bewonderen om haar vermogen, zich werkelijk boven de ellende uit te schrijven.


De ongelooflijke veerkracht van een mens. Willen overleveren, proberen te overleven tegen de verwachtingen in. De kracht hebben om nog andere mensen te redden. Dat is wat je leest in het dagboek van Renata. 


‘Beste uitgever,

Is het niet ironisch dat u mijn teksten zult uitgeven alleen maar omdat ik niet meer leef? ... Ik heb altijd gedacht dat de teksten van dode personen, vooral van hen voor wie de dood te vroeg kwam, of voor hen die stierven door zelfmoord, veel beter zullen verkopen dan als ze waren blijven leven...

Misschien was mijn concentratiekampdagboek wel wereldwijd bekend geworden als ik in Bergen-Belsen gestorven was, in plaats van nog vijftig (?) jaar door te leven.’


Waar het in het begin van het boek lijkt alsof het allemaal heel zakelijk opgeschreven is, merk je dat dit een stuk van haar kracht is geweest om te overleven. Nuchter, realistisch maar begaan met ieders lot.


Voor deze dagboeken kan je niet anders dan ontzag hebben, respect hebben voor dat deze mensen doorstaan hebben. Een houvast, zowel voor Renata als voor ons als lezers.

Met dit boek onthou ik nog eens extra wat Primo Levi zei. Het is gebeurd, dus het kan weer gebeuren. 



 Familiezaken - Gabriëlle Hoppenbrouwers (Thomas Rap)


Gabriëlle Hoppenbrouwers is officier van justitie. De wereld achter spraakmakende krantenberichten komt dagelijks in haar werk voorbij: jeugdcriminaliteit, roofovervallen, zedenzaken en ernstige verkeersongevallen. 


In Familiezaken schrijft ze over hoe het er in de rechtszaal aan toegaat, de moeilijke gesprekken die ze voert met nabestaanden en de vaak schrijnende familieomstandigheden van jonge verdachten. Maar een officier van justitie is ook een mens. Wanneer haar broer ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, zet dat voor haar zelf de verhoudingen in haar eigen familie in perspectief. Een confronterende ervaring, die haar terugvoert naar de vroege dood van haar vader. 


In Familiezaken schrijft Hoppenbrouwers open en eerlijk over hoe haar werk en persoonlijk leven voortdurend met elkaar vervlochten raken – haar alleenstaand moederschap en de volle werkdagen, het verlies van haar broer en de zware delicten waar ze mee te maken krijgt. Een ontroerend, indringend en herkenbaar verhaal van een bevlogen officier.


Een kijkje nemen in iemands leven, dat willen we allemaal. Dat is nu eenmaal menselijk en vinden we gewoonweg heel interessant. Zeker als die persoon een beroep uitoefent waar je dagdagelijks spraakmakende berichten over leest en hoort.


Maar achter die persoon met dat speciale beroep - hier gaat het over officier van justitie Gabriëlle Hoppenbrouwers - huist een mens. Een mens van vlees en bloed met haar eigen verhaal, haar eigen blijdschap en verdriet, haar eigen wonden. Én een mens dat evenwicht zoekt, balans in dat alles.


Gabriëlle schrijft dit boek met zoveel liefde. Zo komt het toch op me over. Liefde voor haar job, ondanks de hardheid van die job. Ondanks alles wat ze ziet en hoort blijft ze rotsvast gebruik maken van intuïtie, geloof in de mens en toch weet ze wanneer ze het los moet laten.


Maar ook liefde voor haar broer en haar zoon. Ze schuwt niets, mens zijn is mens zijn. Punt. Soms is dat leuk, soms doet dat pijn. Beslissingen maken, evenwicht. Die balans. Je leest hoe ze die steeds weer vind ondanks dat op sommige momenten er een kant dreigt over te hellen.


Een persoonlijk boek is moeilijk te recenseren, want wie ben ik op iemands gevoelens niet ‘valid’ te vinden. Wie ben ik om iemand belevenissen van een bepaald ervaring te beoordelen. Dus puur, oprecht, voor hoe de persoon Gabriëlle mij lijkt te zijn, liet ik een lach en een traan achter na het sluiten van dit boek. Mooi.



 De gelukkigste man ter wereld - Eddie Jaku (Lev.)


In De gelukkigste man ter wereld deelt Eddie Jaku hoe hij dankbaarheid, goedheid en hoop vond in de donksterste tijden.


De 100-jarige Eddie Jaku groeide op als Joodse jongen in Leipzig, Duitsland. Hij was trots op Duitsland, maar dat veranderde allemaal in november 1938 toen hij werd mishandeld, gearresteerd en naar een concentratiekamp werd gebracht. Hij maakte verschrikkelijke horrorpraktijken mee in Buchenwald, Auschwitz en in een dodenmars. Hij verloor familie, vrienden en zijn vaderland. Eddie overleefde de oorlog en besloot hulde te brengen aan de slachtoffers door zijn verhaal te vertellen, zijn wijsheden te delen en zijn beste leven te leiden. Hij beloofde zichzelf elke dag te glimlachen en zegt de meest gelukkige man ter wereld te zijn. Deze krachtige, hartverscheurende en hoopvolle memoir laat zien hoe je geluk kunt vinden, zelfs in de donkerste tijden.


Een trotse Duitse burger waar Joods zijn niet op de voorgrond stond. Alles verandert wanneer Hitler aan de macht komt en iedereen de oorlog ingeslingerd wordt. Waarom gebeurde wat gebeurde? Waarom gingen niet meer mensen ertegenin? Eddie besluit dat het tijd is om zijn verhaal te delen.


Dit boek is Eddie zijn verhaal en zijn kijk op de oorlog en de mensonterende dingen die hij gezien en gehoord heeft. Eddie verloor alles, verloor iedereen, hij verloor zichzelf maar overleefde de oorlog. Eddie is wie hij is mede door deze gebeurtenissen.


‘Als je vandaag in de gelegenheid bent, ga dan alsjeblieft naar huis en zeg tegen je moeder hoeveel je van haar houdt. Doe dat voor je moeder. En die dat voor je nieuwe vriend, Eddie, die dat niet tegen zijn moeder kan zeggen.’ 


Een boek dat Eddie’s verhaal brengt en waar je als het ware naast hem zit wanneer hij dat verhaal aan het vertellen is. Hij spreekt jou, als lezer, aan als zijn nieuwe vriend. En hij vraagt jou om enkele dingen te doen, voor hem. Hij doet zijn verhaal als eerbetoon aan en voor de nagedachtenis van alle slachtoffers. 


‘Dus ik ga door met mijn verhaal vertellen aan iedereen die meer over de Holocaust wil weten. En als er maar één iemand is die luistert, dan is het al de moeite waard. En ik hoop dat jij diegene bent, mijn nieuwe vriend. Ik hoop dat jij dit verhaal meeneemt.’ 


Wie ben ik om mijn nieuwe vriend Eddie die dingen te weigeren? Hij vraagt om te glimlachen, om gelukkig te zijn, om te zeggen dat je van iemand houdt, om respect te tonen aan diegene die het verdienen. Hij laat je weten dat het dagdagelijkse mooi is als je het mooi maakt en die taak is ligt bij jezelf. 


Dit boek is zijn blik en belevenis, dat is voor iedereen dus heel persoonlijk of je akkoord gaat met die blik en redenering die hij maakt. Dit is, ondanks alles wat hij meegemaakt heeft, een hartverwarmend nalatenschap. Gepubliceerd nu hij 100 jaar is geworden. Dat hij zichzelf als de gelukkigste man ter wereld ziet, ik geloof hem meteen. 


  • Auteur(s) : Eddie Jaku
  • Uitgeverij: Lev.
  • ISBN : 9789400513860
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 224
  • Verschijningsdatum : april 2021




 Ons lichaam, jullie slagveld: de verzwegen oorlogsmisdaden tegen vrouwen. - Christina Lamb (Ambo|Anthos)


In Ons lichaam, jullie slagveld vertelt Christina Lamb, coauteur van Ik ben Malala, over de verzwegen oorlogsmisdaden tegen vrouwen. Indrukwekkend en aangrijpend.


Al meer dan dertig jaar doet Christina Lamb verslag van conflicten over de hele wereld, maar nooit werd het hele verhaal verteld.

In Ons lichaam, jullie slagveld toont Christina Lamb voor het eerst de ongekende omvang van de gruwelijkheden die vrouwen en kinderen in oorlogen zijn aangedaan. Ze laat zien hoe verkrachting stelselmatig wordt ingezet als oorlogswapen om vrouwen bang te maken, te vernederen en te verminken, en voor etnische zuivering. Lamb sprak onder andere met de ‘troostmeisjes’ uit de Japanse kampen en met vrouwen die tijdens het Argentijnse juntaregime slachtoffer werden van seksuele horrorpraktijken, ze ontmoette de Rohingya- en jezidivrouwen, en de Nigeriaanse schoolmeisjes die verkocht werden als seksslavinnen. Tijdens deze gesprekken ontdekte ze hoe moedig en heroisch deze vrouwen zijn.


Hoewel verkrachting wereldwijd al in 1919 als oorlogsmisdaad is aangemerkt, heeft het internationaal gerechtshof tot op heden niemand ervoor veroordeeld. Na het lezen van Ons lichaam, jullie slagveld van Christina Lamb kan niemand meer zeggen dat we het niet wisten.


Toen ik de kans kreeg om dit boek te lezen, greep ik die met beide handen. Zou ik echt zo onwetend zijn? Het antwoord is ja. Enorm. Met elke hoofdstuk besefte ik meer en meer in wat een afschermde wereld ik leef, in wat een afgeschermde wereld wij allemaal leven. 


Met elk hoofdstuk, met elke schrijnend verhaal over soldaten die in oorlog verkrachtingen als wapen gebruik of waar vrouwen als seksslavinnen tig keer worden doorverkocht en ga zo maar door, werd duidelijk hoe onbekend deze verschrikkelijke toestanden nog steeds zijn vandaag de dag én hoe weinig eraan gedaan word. 


Vrouwen die bespuugd worden omdat ze verkracht zijn en verstoten worden door hun familie. Vrouwen, kinderen en baby’s die brutaal vermoord worden. Dit boek is uitermate confronterend en laat je absoluut niet koud. Dit boek geeft een stem aan zovelen en die stemmen moeten gehoord worden.


Is dit een enorm belangrijk boek. Absoluut! Het is enorm sterk gebracht door de auteur die deze vrouwen en alle slachtoffers heeft gesproken. Vol ontzag voor de moed van deze heroïsche mensen. Dit boek schudt je wakker. Tijd om allemaal wakker te worden. Dit boek doet dat!


Ik verzoek iedereen om dit boek te lezen en onder de aandacht te brengen zodat dit niet langer genegeerd zal worden. Zodat ieders ogen opengaan overal ter wereld. Dit boek blijft me bij, voor altijd. Dit boek is zo belangrijk. 


  • Auteur(s) : Christina Lamb
  • Uitgeverij: Ambo|Anthos
  • ISBN : 9789026342660
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 432
  • Verschijningsdatum : februari 2021

In de pers:

  • ‘Een wake-up call.’ – Amal Clooney ‘Het krachtigste en meest verontrustende boek dat ik ooit heb gelezen.’ – Antony Beevor
  • ‘Als je één boek wilt lezen, lees dan dit. Indrukwekkend!’ – Eve Ensler, auteur van De vagina monologen
  • ‘Een moedig en aangrijpend boek, dat in een rechtvaardige wereld op elke bestsellerlijst zou staan.’ – Melanie Reid, The Times



 Hotel schiller - Marjolein Bierens (Meulenhoff)


Het roemruchte Hotel Schiller aan het Amsterdamse Rembrandtplein was tussen de twee wereldoorlogen een bruisende ontmoetingsplek voor beroemde schilders, toneelspelers en andere kunstenaars. Louis Davids, Fien de la Mar, George Hendrik Breitner en vele anderen vonden hier hun stek.

In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog vonden gevluchte artiesten uit Duitsland en Joden er onderdak en tijdens de bezetting bevolkte de Wehrmacht het hotel. Na de bevrijding verschenen de Canadezen.In de jaren daarna verloor het hotel langzaam zijn grandeur.


Op adembenemende wijze beschrijft Marjolein Bierens de opkomst, de bloei en het verval van het hotel, waar niet alleen gasten maar ook de vaderlandse en Europese geschiedenis hun intrek namen. Hotel Schiller is een bijzonder en waargebeurd verhaal én een wervelende reis naar vervlogen tijden.


Die cover, hardcover. Wat een pareltje om in de boekenkast te hebben. Alhoewel dit boek gerust een tafelboek kan zijn. Dit genre boeken trekken overigens altijd wel mijn aandacht. Iets leren kennen of ontdekken vol wist-je-datjes. Dus ook dit boek kon niet ontbreken op de wenslijst.


De auteur neemt je moeiteloos mee doorheen de tijd. Doorheen het decor, de gasten, eigenaars en familie, de kunst, de drama, noem maar op en je beleeft het. Dankzij foto materiaal, illustraties en dergelijk ontdek je Hotel Schiller in al zijn pracht en praal. En in mindere momenten waar verval zijn intrede maakt.


Marjolein Bierens laat alles vlotjes in elkaar vloeien en schrijft op zo een manier dat je er gewoon bij had willen zijn of net niet natuurlijk. Ik zou gelijk mijn koffers gepakt hebben en dat al tijdens het lezen van dit boek. 


Het level van ontspanning tijdens het lezen van dit boek is hoog. De hoofdstukken zijn helemaal niet lang dus je kan dagen genieten van dit boek door elke dag enkel hoofdstukken te lezen. Een meerwaarde in mijn thuisbibliotheek. Zowel als boek, als uiterlijk vertoon.


  • Auteur(s) : Marjolein Bierens
  • Uitgeverij : J.M. Meulenhoff
  • ISBN : 9789029093446
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 368
  • Verschijningsdatum : oktober 2020


In de pers
‘Met oog voor detail en gevoel voor drama heeft Marjolein Bierens niet alleen een indrukwekkend monument geschreven over opkomst, bloei en verval van het ooit roemruchte hotel en zijn gasten, het is ook een kleine geschiedenis van Amsterdam in het interbellum. Een buitengewoon verzorgde uitgave ook, heerlijk om langdurig in te verblijven.’ Het Parool


‘Met dit boek ga je terug naar lang vervlogen tijden’ Veronica Magazine


De podcast Hotel Schiller in de pers

‘Een prachtige podcast voor winterse dagen.’ De Correspondent

‘Een boeiend hoorspel, verheven boven de piepende deuren en de grindpaden.’ Algemeen Dagblad

‘Roemrucht hotel reflecteert de tijdgeest.’ NRC Handelsblad



 Persona non Prada - Catherine Kosters, Elspeth Jenkins (Horizon)


Hilarische blik achter de schermen van de modewereld


In Persona non Prada geven antihelden en modejournalistes Catherine en Elspeth een antwoord op de vraag die hen het vaakst gesteld wordt: hoe maak je het in de modewereld? Ze doen dat aan de hand van praktische tips en uiterst vermakelijke behind the scenes-verhalen. One day you're out, the next you're in en zo moeilijk is dat niet. Dat zweren ze op hun vintage Gucci-loafers. Met een Vuitton-kofferset vol sappige anekdotes helpen Catherine en Elspeth jou naar de top van de modewereld. Of toch ergens in de buurt. 


Illustraties zijn van de hand van gevierd modeontwerper Wim Bruynooghe.


Dit boek heeft veel aspecten die mij aanspreken. Niet alleen hebben de twee dames een fijne humoristische manier van vertellen maar het boek staat ook bol van de tips & tricks.


Hoogste en laagtes op weg naar de top en is die top echt te bereiken in een keiharde business? Op het einde van elk hoofdstuk vind je echt handige tips die je kunnen helpen, van do’s and don’ts tot het herkennen van verschillende soorten collega’s, concullega’s. 


De weg naar de top is zwaar maar ook gevuld met hilarische momenten die op een erg sappige manier verteld worden. Het boek steekt echt leuk in elkaar mede dankzij de ID’s van de twee auteurs. (Deze geven mee wat, hoe, waar ze zich op dat ogenblik bevinden.)


‘De vraag die op je lippen brandt, is wellicht: wie denken die twee wel niet dat ze zijn? Wel, wij zijn twee moderedactrices met een verzamelde drieëntwintig jaar ervaring in de sector.’


Wat ik vooral meeneem uit dit boek is dat dromen kunnen uitkomen, hard werken gaat op een bepaald moment echt wel beloond worden. Ook ben ik ongelooflijk geïnspireerd door alle verhalen, tips & trick. (Die tips kan je trouwens toepassen zelfs als je niet in de modewereld wil terecht komen.


De moeite waard om te lezen, is het niet voor de handige tips dan is het voor de sappige verhalen van deze twee nuchtere, zelfrelativerende, humoristische dames. 


‘Hoe het ook zij, als je net als wij in de media wil werken, zal je zonder kaart je eigen weg moeten zoeken. Gelukkig kan je rekenen op eersteklas gidsen. Wij dus.’


Zat het snor? - Erik Aerts (Sterck & De Vreese)

Deze rijke geschiedenis van de kat is verplichte kost voor iedere kattenliefhebber. De kat heeft altijd van de mens gehouden, maar andersom? Via de Romeinse verovering kwam de kat in onze contreien terecht en werd al snel de beste verzekering tegen ongedierte en behoeder van voedselvoorraden. Vanaf de dertiende eeuw kreeg de kat een kwalijke reputatie als een van de gedaanten van de duivel. De (zwarte) kat was een spookdier en werd geassocieerd met onheil. In de zeventiende eeuw draaide dat beeld en kreeg de spinnende kat een plekje bij het haardvuur. Poezen veroverden eerst de aristocratische salons, veel later waren ze ook welkom in fabriekshuizen en armere buurten. En nu houdt iedereen van katten!

Erik Aerts is emeritus professor economische geschiedenis. Hij draagt dit boek op aan zijn besnorde vrienden die al veertig jaar zijn levenspad volgen.

Who doesn’t love cats? Heerlijke dieren, vol karakter, echte plantrekkers en wanneer ze wat liefde nodig hebben komen ze het opeisen. Door zelf zo tegenover katten te staan was ik enorm getriggerd door deze flaptekst. 

Wat een leuk boek! Ik hou er enorm van om dingen bij te leren en dit is een fijn, leerrijk boek om weer wat meer te weten te komen over katten. Wat hebben die beesten echt wel al elke status gehad, van verering tot duivels, van lieveling tot uitgespuugd, van nutteloos tot handig. 

Niet alleen het boek is enorm interessant ook de cover, de fotodocumentatie, en manier van vertellend schrijven is erg fijn. 
Het is echt wel een aanrader en dankzij de mooie cover ook nog eens leuk om in de boekenkast te hebben. 

  • Auteur(s) : Erik Aerts
  • Uitgeverij : Sterck & De Vreese
  • ISBN : 9789056155896
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 256
  • Verschijningsdatum : juni 2020

Notre-Dame - Ken Follet (Meulenhoff)

Ken Follett is een expert op het gebied van geschiedenis, en kathedralen in het bijzonder

In april 2019 dreigde de beroemde Parijse kathedraal Notre-Dame verslonden te worden door een hevige brand. In dit korte, betoverende boek beschrijft Ken Follett zijn persoonlijke reactie op het nieuws dat een van de mooiste kathedralen ter wereld misschien wel helemaal verwoest zou worden. Daarnaast vertelt hij het verhaal van de kathedraal, van de constructie tot aan de verschillende functies die zedoor de tijd heen vervulde. Hij onthult de invloed die de Notre-Dame gehad heeft op kathedralen over de hele wereld en op het schrijven van een van zijn beroemdste en meest geliefde romans, Pilaren van de aarde.

Notre-Dame is een prachtig eerbetoon aan een van de meest kenmerkende en geliefde bouwwerken van de Europese beschaving.

Ken Follett doneert zijn opbrengsten van deze uitgave aan La Fondation du Patrimoine, ten behoeve van de restauratie van de Notre-Dame.

Wanneer iemand gepassioneerd is door iets dan straalt die persoon dat ook uit. Je ziet het ofwel fysiek aan die persoon of wanneer die persoon erover schrijft, dan lees je het. 

In dit kleine boekje ademt die passie en sfeer voor deze wondermooie kathedraal.
Ik heb deze Notre-Dame al mogen  bewonderen en wat is ze mooi, net zoals dit boekje.

Deze Ken Follet is een meester met woorden en in enkel pagina’s heeft hij ook jou overtuigd van die unieke geschiedenis, sfeer en schoonheid van de Notre-Dame.

  • Auteur(s) : Ken Follett
  • Uitgeverij : J.M. Meulenhoff
  • ISBN : 9789029093965
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 64
  • Verschijningsdatum : april 2020

Lezers over Notre-Dame :
  • "Een eerbetoon aan alle kathedralen geschreven door een geweldig persoon die de Notre-Dame als geen ander kent.'
  • "Een klein juweeltje. Ken Follett geeft haast fotografische beschrijvingen van het monument en weet de unieke sfeer te vangen die de kathedraal "live" zo bijzonder maakt.'
  • "Een goed verteld verhaal over de Notre-Dame door de eeuwen heen.'
De man in de rode mantel - Julian Barnes (Atlas Contact)

Julian Barnes gidst ons in "De man in de rode mantel' door een van zijn lievelingstijdperken, de Belle Époque, in deze geestige, rijk geïllustreerde, onconventionele biografie van dokter Samuel Jean Pozzi (1846-1918). Dokter van de beau monde in Parijs, kunstliefhebber, anglofiel, vriend van Marcel Proust en vertaler van Charles Darwin: een buitengewoon veelzijdig man, een echte Europeaan, en een voetnoot in de geschiedenis. Tot nu. Julian Barnes tilt Pozzi voor heel even uit de vergetelheid in dit wervelende portret van een ruimdenkende man en de bruisende tijd waarin hij leefde.

Dit boek trok mijn aandacht elke keer ik in de boekenwinkel was, er is iets aan die cover waardoor je recht naar dat boek gezogen wordt en dus was dit boek mijn eerste aankoop van 2020 en ik heb er absoluut geen spijt van.

Het schilderij van de cover zou ik graag zelfs eens in real life willen bekijken. In het boek staan enkele details over het schilderij en vermits ik het boek eigenlijk puur door de cover en dus door het schilderij kocht wil ik dat erg graag zelf zien.

‘Dus ja, laten we beginnen met dat bezoek aan Londen in de zomer van 1885. De prins was Edmond de Polignac.
De graaf was Robert de Montesquiou-Fezensac. De burger met de Italiaanse naam was dokter Samuel Jean
Pozzi.’

Wat een heerlijke vlotte schrijfstijl. Als je niets kent, weet of niet zo vertrouwd bent met de Belle Époque en deze personen dan is Julian Barnes de aangewezen auteur om je te laten kennismaken.

Of het nu zozeer een biografie is van Pozzi laat ik in het midden, er ligt toch ook veel focus op andere personen uit die tijd. Denk aan kunstenaars, schrijvers, waardoor er ook niet echt een lijn in het boek zit. Is dat erg? Voor mij persoonlijk zeker niet. 

‘Pozzi was al tien jaar actief als arts, chirurg en lid van de beau monde. Hij werkte in een openbaar ziekenhuis en bouwde tevens aan een chique praktijk van privépatiënten. Ze zouden in latere jaren al- lebei een zekere mate van roem en voldoening bereiken.’

Natuurlijk ken ik de namen van bijvoorbeeld Oscar Wilde, Proust, Robert de Montesquiou maar dankzij dit boek weet ik weer wat meer. De flaptekst is daardoor misschien wel wat misleidend, het gaat zeker en vast niet alleen over Pozzi en het is geen zwaar boek.

Een boek dat gewoon erg entertainend is op te lezen, waardoor je weer wat meer te weten komt over Doctor Dieu. Over zijn leven, denken, handelen, vrienden en wist-je-dat-je’s in de Belle Époque. Ik heb het boek erg graag en snel gelezen, of moet ik verslonden zeggen?

  • Auteur(s) : Julian Barnes
  • Uitgeverij : Atlas Contact
  • ISBN : 9789025458294
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Hardcover
  • Aantal pagina's : 384
  • Verschijningsdatum : november 2019


De ooievaar - Mickelle Haest (Meulenhoff)

Mickelle Haest tekent liefdevol en soms uiterst grappig de verhalen van verloskundigen op.

Achter elk geboortekaartje gaat een verhaal schuil. Als verloskundige sta je plots midden in een gezin en ben je deelgenoot van een bijzondere periode in hun leven. Iedere zwangerschap, iedere bevalling is anders en uniek. Soms sta je jonge gezinnen bij die hun eerste kind verwelkomen en voor wie alles nieuw en spannend is, soms is het vijfde kind onderweg en wordt er hevig gehoopt dat het dit keer een meisje is. De verloskundige komt achter allerlei verschillende voordeuren in heel uiteenlopende situaties terecht. 

Mickelle Haest tekent de verhalen op van die verschillende verloskundigen. Met weinig woorden schetst ze krachtig situaties die voelbaar maken waar het in dit bijzondere vak om draait: creativiteit, empathie, doortastendheid en liefde.

Een zwangerschap, een geboorte, een kinderwens, het is elke keer weer anders. Ikzelf heb al drie keer de vreugde van een geboorte mogen meemaken maar ook al het verdriet ervaren van een kind te verliezen. 

‘’Plantsoen hè, niet straat,’ zegt hij.
‘Ben er bijna,’ gil ik in de telefoon.’

In dit boek zijn alle soorten mensen, wensen, bevallingen, behoefte,... opgetekend die vroedvrouwen al hebben meegemaakt. Dat dit alle kanten uitkan bewijst dit boek.

‘Paniekerig hoor ik een vrouwenstem fluisteren: ‘De baby komt, shit, de baby is te vroeg.’’

Van vreugde tot verdriet, van rustig naar een geboorte toeleven tot onrust bij de effectieve geboorte. Mensen die zeker zijn van hun woorden en daarmee adviezen van de vroedvrouwen negeren en achteraf moeten terugkomen op die woorden tot absoluut alle vertrouwend schenken aan de persoon die mee hun kindje op de wereld zet.

‘’Wij wilden een kind,’ zegt een van de vrouwen. ‘En wij wilden wel meedoen,’ zegt een van de mannen.’

Zoveel verschillende verhalen en allemaal zijn ze even respectvol opgeschreven. Waar het ene verhaal je hart breekt en je bijna een traantje moet wegpinken zit je bij het volgende verhaal onder de tranen van het lachen.

  • Auteur(s) : Mickelle Haest
  • Uitgeverij : J.M. Meulenhoff
  • ISBN : 9789029094009
  • Taal : Nederlands
  • Uitvoering : Paperback
  • Aantal pagina's : 256
  • Verschijningsdatum : april 2020

"Het is nooit overdreven sentimenteel of sensationeel opgeschreven. Altijd subtiel, en respectvol. Knap van Haest is dat de rubriek nooit sleets raakt. Iedere keer verwondert ze ons weer met een ontroerend of verrassend miniatuurtje uit de praktijk van geboorte. - Barbara van Beukering, auteur van Kruip nooit achter een geranium